ای تنِ گشته‌وِساق‌جان، بس است چند تانَد بحر در مَشکی نشست
برآمیختن جسم و روح، موجب شده که روح مجال پریدنش را از دست بدهد، چرا که سبکی و سبکبالی، شأن روح است مگر اینکه روح، اصل خود را فراموش کند و تابع جسم شود.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت :
سبک بالی و روح خود را فراموش می کند ولی از بین نمی برد که دوباره با استدلال بخواهند به دست بیاورند.
کافی است تلنگر بخورند تا از غفلت در بیایند .
از ویژگی های غفلت است که وقتی خود در غفلت هستیم نمی توانیم باخبر شویم و از آن در بیاییم باید چیزی بیرونی باعث شود تا از غفلت بیرون بیایم .
