وقتی برفرض دست شما از بدنتان جدا شد می‌بینید که دستتان جدا شده‌است.
وقتی هم بدن شما جدا شد، می‌بینید که همه‌ی بدنتان از شما جدا شده‌است و به اصطلاح مردید.
پس می‌بینید که می‌میرید.
در روایت داریم:
هنگامی که در حال غسل‌دادن بدن مؤمن هستند، ملائکه از او می‌پرسند: « می‌خواهی به بدنت برگردی؟»
در جواب می‌گوید: «این دارِغم و محنت را می‌خواهم چه‌کنم؟»
یعنی انسان در آن حال ناظر بر مرگ و غسل و کفن خود است.
و یا در روایت از پیامبر خدا«صلواة‌الله‌علیه‌وآله» هست که: «اَلنّاسُ نِیامٌ فَاِذا ماتُوا انْتَبَهُوا»[1]
یعنی مردم در خواب‌اند، وقتی‌‌که مردند بیدار می‌شوند.
پس نتیجه می‌گیریم انسان بدون این بدن زنده‌تر است و این بدن حجاب درک بعضی حقایق است که چون از این بدن آزاد شد با آن حقایق که اطراف او بود و از آنها غافل بود، روبه‌رو می‌شود،
مثل انسان خوابی که متوجه نیست اطراف او چه می‌گذرد و چون بیدار شد می‌فهمد که عجب در اطراف او چه حادثه‌هایی واقع بوده ولی او متوجه نبوده است.
